Campuhan Ridge Walk

Pobudka 05:30 ! Idziemy z samego rana na długi spacer do Campuhan Ridge Walk. Trasa samej ścieżki to jakieś 2 km, ale my planujemy udać się trochę głębiej. 

Udało się z poranną pobudką. Dlaczego tak wcześnie chcemy iść? Przede wszystkim jest wtedy jeszcze chłodno, chcemy zobaczyć wschód słońca oraz jest mało turystów o tej porze. Gdy wyszliśmy z hotelu, wszyscy jeszcze spali. Na ulicy spotkaliśmy czteronożnego stróża ulicy, który patrzał na nas z niedowierzaniem. "Człowieki gdzie wy o tej porze idziecie?". Ale mijaliśmy już ludzi zamiatających ulice, turystów z joggingu. Temperatura jest cudowna, tak rześko. Przybieraliśmy nóżkami dość sprawnie, żeby zdążyć na 06:30. Przy samym wejściu na górę, spotkaliśmy Chińczyków wysiadających z taksówki, pewnie też na wschód słońca. No pomimo chłodu, zmachaliśmy się wchodząc pod górkę.

Potem było już było tylko lepiej. Znajdowaliśmy się na wzgórzu pomiędzy dwiema rzekami, gdzie rozciągał się widok na gęstą dżunglę. Nie raz coś w trawie zaszeleściło. Zdążyliśmy zobaczyć wschód słońca, niestety za drzewami. 

Przeszliśmy ponad 2,5 km. Będąc na rozstaju dróg postanowiliśmy już wrócić. Zobaczyliśmy co chcieliśmy: wschód słońca, pola ryżowe, wulkany w oddali. 

Tego nie jestem w stanie opisać w słowami. To trzeba po prostu zobaczyć. Trasa zajęła nam 40 minut w jedną stronę wraz z odpoczynkiem. 

W hotelu byliśmy o 07.30. Akurat na śniadanie. Wyszliśmy potem na pocztę wysłać pocztówki i zapytać o cenę wysłania paczki do Polski. Za 1 kg wyszło ok. 60 zł. Dokładnie nie wiem jak to fizycznie wygląda, zapewne drogą morską. Cena podana przez pana była najniższa z 3 opcji do wyboru. Następnie mieliśmy za cel kupić sarongi. No, bo taki jest wymóg wejścia do tutejszych świątyń, a poza tym fajna pamiątka z Bali. Chusta jest uniwersalna m. in. na plaże, jako okrycie w klimatyzowanym busie. Niby mam długą spódnicę, która sprawdziła się w Malezji oraz chustę, która przydała się w Tajlandii, ale tutaj to nie sarong, taką odpowiedź usłyszałam na bazarku. Poszliśmy na Ubud Market, weszliśmy w głąb bazarku. Skorzystałam z okazji, że pani była zajęta innymi zainteresowanymi w tym czasie przejrzałam kolory oraz wzory materiałów. Zaśpiewała za zwyczajny materiał 150 000 rupii (ok. 38 zł). Zrobiłam duże oczy i powiedziałam, że za dużo. No i poszło ... "discount, discount ! ". Trochę pomęczyliśmy panią i daliśmy za niego 50 000 rupii (ok. 12 zł). Tomkowi zaś wybraliśmy bardziej dostojny materiał, ze złotą nicią, cena początkowa wynosiła 250 000 rupii (62 zł). Z targowaliśmy do 100 000 rupii ( ok. 25 zł). Jeszcze Tomek próbował zejść ze wszystkiego 150 000 rupii na 130 000, ale starsza pani już była chyba i tak rozczarowana ceną, i nie chciała zejść ani grosza. Nie miałam sumienia wychodzić ze sklepu i udawać, że nie chce tego kupić, może wtedy udałoby się utargować jeszcze więcej. Po prostu miałam za miękkie serce chyba. Przeciętne miesięczne zarobki na Bali wynoszą 100 dolarów, powiedzmy ok. 400 zł. Nic dziwnego, że tak próbują doić turystów na wszystkim. Wiadomo, że Ci co mają hotele, hostele, nawet prywatni kierowcy - mogą zrobić kilka kursów dziennie i wyrobić normę miesięczną, ale nie każdy ma taką możliwość. Dlatego też wczoraj kupiliśmy mangostany u starszej pani na ulicy, nie targowaliśmy się nic. Cena nie była wysoka, a nawet wyszło taniej niż w Tajlandii. 

Podsumowanie:

Campuhan Ridge Walk: najlepiej iść tam przed wschodem słońca (przed 06:30 być na miejscu) lub po godzinie 16:00. Weźcie ze sobą koniecznie wodę. Po drodze można spotkać kawiarnie, knajpki, aczkolwiek o godzinie 06:00 rano były jeszcze nieczynne.